كليه‌ي سنسورهاي برداشت جابه‌جايي را مي‌توان در يك دسته‌بندي كلي به دو نوع تماسي و غيرتماسي تفكيك نمود. از مهمترين محدوديت‌هاي سنسورهاي تماسي مي‌توان به حساسيت بالا نسبت به نحوه‌ي نصب و چرخش، دامنه‌ي محدود برداشت دادده ها و نيازمندي به يك مرجع ثابت اشاره كرد. سنسورهاي غيرتماسي شامل سنسورهاي صوتي، سنسورهاي اثر داپلر ليزري و سنسورهاي بر پايه‌ي امواج راديويي هستند. از اين ميان تنها سنسورهاي اثر داپلر ليزري داراي دقت‌هاي بالا هستند كه استفاده از آن‌ها مستلزم تمهيدات و هزينه‌هاي بسياري است. نوعي از سنسورهاي جابجاييِ اپتيكال بر اساس تابش نور بر روي صفحاتِ CCD ميزان تغييرات فاصله را اندازه‌گيري مي‌نمايند. نويز موجود در مبدل ديجيتال صفحات CCD خطايي در اندازه‌گيري به كمك اين روش ايجاد مي‌نمايد، نوع ديگري از سنسورهاي اپتيكال، سنسورهاي اينترفرومتري و تداخل‌سنجي(ماره‌اي) هستند كه تحت تاثير سرعت انتقال داده از سطح سنسور و نويز ذاتي مبدل ديجيتال سنسور هستند. چنانچه خروجي سنسورهاي حساس به نور بصورت تصاوير ثبت شوند مي‌توان از روش‌هاي پردازش تصوير براي اصلاح تصاوير و سپس پردازش و رهگيري نقاط استفاده نمود. اين روش ضمن هزينه پايين داراي دقت محدودي در برداشت است و براي داده‌برداري با فركانس بالا نيازمند استفاده از دوربين‌هاي پرسرعت است. استفاده از دوربين‌هاي پرسرعت كنوني به دليل قيمت بالا و مدت زمانِ محدود در برداشت، كارايي چنداني ندارد. با برداشت ارتعاشات بصورت تاريخچه شتاب نيز، بخش مهمي از اطلاعات شامل جابه‌جايي‌هاي با سرعت ثابت و ماندگار از دست مي‌روند كه بازيابي آن‌ها عملا امكان‎‌پذير نيست. با پيشرفت‌هاي اخير در زمينه‌ي سنسورهاي CCD و CMOS در دوربين‌هاي با سرعت فيلم‌برداري معمول (15- 30 فريم بر ثانيه)، امكان ثبت تصاوير با كيفيت 4K فراهم شده است. ايده مطرح شده در اين اختراع كه مبتني بر برداشت چند موقعيتي است ، قابليت ثبتِ حركات سريع را براي دوربين‌هاي رايج فراهم مي‌آورد. استفاده از برداشت چند موقعيتي مي‌تواند ضمن حفظ كيفيتِ بالاي تصاوير، باعث افزايش فركانس داده‌برداري تا حدود دلخواه شود. علاوه بر آن، با كاربرد الگوريتم محاسباتيِ تعبيه شده در نرم افزار مربوطه ، دقت برداشت نيز بطور چشمگيري افزايش مي‌يابد. بنابراين، ايده طرح شده در اين اختراع ، قابليت‌هاي موجود در زمينه پردازش تصوير را بهبود بخشيده و امكانات ارزشمندي را فراهم مي‌آورد. اساس كار اين سيستم بر پايه‌ي زمان‌بندي و كنترل زماني- مكاني نشان‌گرهاي اپتيكي استوار است. نشان‌گر اپتيكي خاصي طراحي شده است كه به كمك يك ميكروكنترلر كدگذاري شده ، زمان‌هاي مختلف در هر نقطه را به موقعيت‌هاي متفاوتي آن نقطه نسبت مي‌دهد. اين سنسور همگام با دانش نوين در پردازش تصوير بوده و با افزايش قابليت‌هاي موجود در دنيا براي برداشت و پردازش تصاوير، امكان استفاده در كاربري‌هاي متنوع آزمايشگاهي و صنعتي را داراست، كليه بخش‌هاي آن در داخل كشور قابل تهيه و ساخت است و نسبت به كليه‌ي روش‌ها از نظر دقت و هزينه برتري نماياني دارد.

هدف اصلي اختراع حاضر محافظت از مخازن ذخيره مايع در مقابل بارهاي ديناميكي ناشي از زلزله مي باشد.اين سازه ها براي نگهداري مايعات گوناگون مثل آب ، نفت، گاز، فراوردهاي نفتي و گاز مايع مورد استفاده قرار مي گيرند. مخازن ذخيره مايع فلزي ممكن است در اثر وقوع زلزله به شدت مورد آسيب واقع شوند. از آنجا كه كشور ايران از مناطق زلزله خيز دنيا محسوب مي شود و با توجه به اينكه مخازن ذخيره مايعات جزو سازهايي هستندكه نقش كليدي را در تامين نيازهاي پس از وقوع زلزله به عهده دارند پايداري لرزه اي اين سازه ها از جمله مسائل اساسي به شمار مي رود. مهمترين خرابي مشاهده شده در اين مخازن كمانش پوسته مخزن در اثر اعهمال بارهاي لرزه اي ناشي از زلزله مي باشد. كمانش جداره مخزن معمولا در قسمت پايين مخزن كه لنگر حاصل ازنيروهاي هيدروديناميك مايع مقدار بيشتري دارد رخ مي دهد در اين راستا اختراع حاضر با ارائه روش جديدي مبتني بر افزايش ظرفيت شكل پذيري پلاستيك مخزن به كاهش چشمگير نيروهاي ناشي از زلزله در پوسته مخزن منجر مي گردد. در سازه هاي معمول مهندسي سيستم هاي باربر جانبي معمولا داراي ميزان مشخصي از شكل پذيري هستند كه امكان جذب نيروهاي لرزه اي را از طريق وقوع تغيير شكلهاي پلاستيك براي آنها فراهم مي آورد. امادر مخازن ذخيره مايعات بدليل ريسك هاي موجود براي خروج مايع و ساير خرابي هاي موضعي محتمل در جداره مخزن معمولا اجازه ورود به محدوده تغيير شكلهاي غير خطي داده نمي شود و به عبارت ديگر ضريب رفتار در نظر گرفته شده براي اين سازه ها در هنگام طرح لرزه اي بالاتر در هنگام وقوع زلزله مي باشد. اما با بكارگيري ايده ارائه شده در اين اختراع جداره مخزن از كف آن جدا شده و با فراهم آوردن اتصال مناسب جداره به زمين و همچنين پيش بيني مناسب براي ضخامت اتصال مذكور عملا خرابي ناشي از زلزله به اين اتصال انتقال داده خواهد شد و از خرابي كلي مخزن جلوگيري به عمل خواهد آمد. در حقيقت اتصال تعبيه شده بين جداره مخزن و پي مخزن در حكم نقطه بحراني وقوع نيروهاي زلزله عملكرده و نيروي ناشي از زلزله را جذب خواهد نمود. در واقع ظرفيت شكل پذيري و جذب انرژي سيستم بالاتر مي رود و به اين ترتيب وقوع خرابي از جداره مخزن به كليد انتهايي تعبيه شده منتقل خواهد شد. بنابراين نه تنها مخزن در هنگام زلزله به صورت سالم باقي مي ماند، بلكه بعد از زلزله نيز مي توان نسبت به تعمير اتصال مورد نظر اقدام كرد و از صرف هزينه هاي اضافي جلوگيري كرد.